นางสาว วณัฏชา จำจด เลขที่ 42 ชั้น ม.4/5: 2011

จากสถานการณ์น้ำท่วมในครั้งนี้ ทำให้เราได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็น น้ำใจของคนไทยที่ร่วมมือร่วมใจมาช่วยกันบริจาคสิ่งของต่างๆเพื่อใช้ในการยังชีพสำหรับผู้ประสบภัย เราได้เห็นความพยายามของผู้บริหารประเทศที่ช่วยกันหาหนทางในการแก้น้ำท่วม และที่สำคัญ ในสถานการณ์ตอนนี้ไม่มีใครแบ่งพรรค แบ่งพวก ต่างร่วมใจกัน ให้กำลังใจกัน
ถึงแม้ว่าน้ำจะท่วมบ้านแต่น้ำไม่เคยท่วมใจ ช่วงระยะเวลาที่ผ่านมาที่เกิดเหตูการน้ำท่วมขึ้นจนทำให้นิคมอุตสาหกรรมต่างๆเกิดน้ำท่วมและได้รับความเสียหาย ไม่ว่าจะเป็น นิคมอุตสาหกรรมโรจนะ,ไฮเทค,นวนคร และนิคมอื่นๆที่ไม่ได้พูดถึง ถึงแม้ว่าจะมีการป้องกันกันอย่างเต็มที่แล้วแต่เราก็ไม่สามารถเอาชนะภัยพิบัติทางธรรมชาติได้ ถ้าหากจะหาสาเหตุว่าทำไมน้ำถึงท่วมหนักอย่างนี้ คงจะต้องย้อนถามตัวเราเองแล้วว่า เราทำร้ายโลกของเราไปมากแค่ไหน ลองคิดดูว่า ถ้าหากเราไม่ตัดไม้ทำลายป่า ถ้าเราไม่ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ไปแบบไม่เห็นค่า หากเราไม่ทำแบบนี้น้ำก็คงจะไม่ท่วม
สิ่งสุดท้ายที่เราจะทำได้คือ ช่วยกันรักษาโลกของเรา และให้กำลังใจแก่ผู้ประสบภัยทุกๆคน ให้มีกำลังใจในการที่จะต่อสู้กับวิกฤตการณ์ในครั้งนี้ และดิฉันเชื่อว่าน้ำไหนๆก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับน้ำใจของคนไทยค่ะ

ตัวอักษรวิ่ง

วันอังคารที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

บทเรียนจากน้ำ

วันจันทร์ที่ 31 ตุลาคม พ.ศ. 2554

ประวัติ

เกี่ยวกับฉัน

คลังบทความของบล็อก